Wat als je weet dat je komt te overlijden?
Wat als je hele lijf schreeuwt dat je het niet wilt, maar het gewoon een feit is?
Dan is het knap om een gesprek aan te gaan over je uitvaart….
En zo gebeurde het dat ik op een middag bij een stel, Roos en Bart op de bank zat om een aanstaand overlijden te bespreken. Bart zou spoedig komen te overlijden. Een aanstaand overlijden van een man die in de bloei van zijn leven was. Het bespreken van praktische dingen werd afgewisseld met tranen. Ondanks dat het voor hen een enorm moeilijk gesprek was, kwamen er ideeën naar boven die echt pasten bij hen. Ideeën die bij hen niet naar boven gekomen waren en die misschien tot geen optie behoord hadden. Ik nam afscheid van hen en wenste 1 persoon heel veel sterkte; de persoon die ik niet meer in levende lijve zou zien…
En toen kwam een week later het telefoontje dat Bart was overleden.
Ik stapte weer het huis binnen maar nu was alles anders. Zijn vrienden, die bij het geplande overlijden aanwezig waren, waren er om Roos te helpen en ondersteunen. Samen gingen we aan de slag met het regelen van alles.
Het was thuis een bloemenzee waarin Bart het middelpunt was. Een man die, bij leven maar ook zeker met zijn overlijden, veel bij andere mensen had losgemaakt.
De uitvaart vond in een kerkje plaats dat met bloemen, mooie kleden en kaarsen was omgetoverd tot een intiem, prachtig, warm aangekleed kerkje. Na de prachtige woorden, foto’s en muziek werd het leven, zoals bij Bart hoorde, gevierd. Er was een borrel en er was veel warmte. Toen was het tijd om te gaan. Buiten hadden zich honderden mensen langs de weg verzameld om, middels een erehaag, Bart een laatste groet te brengen.
Zijn motor, die tijdens het afscheid ook in het kerkje aanwezig was, werd binnen gestart, de kerkdeuren gingen open en voor de laatste keer werd hij , door vrienden en zijn zoon, op handen gedragen. Er werd door iedereen geklapt en terwijl de zon scheen, werd Bart naar zijn eigen auto gebracht en nog 1 keer door iedereen in het licht gezet. Roos en hun zoon Storm, begeleidde Bart op zijn laatste rit; de rit naar het crematorium. Zoals we in stilte begonnen waren aan deze dag, zo eindigden we ook weer in stilte. Maar wel met een gevoel dat zijn afscheid net zo bijzonder was geweest als zijn leven….
*Bart, Roos en Storm zijn gefingeerde namen
Iedereen verdient een persoonlijke uitvaart met een gouden randje
Monique Karsten uitvaartverzorging
06-23692811 (dag en nacht bereikbaar)