In september 2021 was de vrouw van Wiebe, Rosa, overleden. Wiebe pakte de draad van het leven weer zo goed mogelijk op. Dochter Esther kwam iedere dag bij haar vader en verzorgde ook zijn dagelijkse boodschapjes.
Ook die zondag in april kwam Esther bij haar vader langs. Het was echter heel stil in huis en ze kwam er snel achter dat haar vader plotseling was overleden. Ik werd gebeld door broer Simon en korte tijd later was ik bij hen. Ik zat op hetzelfde plekje, in dezelfde kamer, in hetzelfde huis. Het was allemaal erg snel gegaan en het besef was er eigenlijk nog niet bij Simon en Esther dat hun vader was overleden.
We gingen aan de slag met de voorbereiding van de uitvaart van Wiebe, hun vader. Zowel Simon als Esther hoefden niet heel lang na te denken hoe de uitvaart eruit moest komen te zien. Ze wilden het op dezelfde wijze als de uitvaart van hun moeder.
En zo stonden we enkele dagen later weer samen op de begraafplaats in Schoorl, op de plek waar we bijna 1,5 jaar daarvoor ook samen hadden gestaan. Wederom op een vrijdag, wederom met een zonnetje die tussen de bomen doorscheen en wederom waren het een aantal vogels die ons vriendelijk toefloten. De groep mensen was bijna gelijk aan de groep mensen die er bij de uitvaart van Rosa waren. Er heerste een heel rustige, bijzondere, serene sfeer en er was rust. In een heel fijne sfeer stond iedereen om het graf van Wiebe.
Simon vertelde mooie anekdotes over en uit het bijzondere leven van zijn vader. Wiebe was kunstenaar en had zijn eigen ideeën en daarbij behorende levensstijl dus bijzondere verhalen waren er genoeg. Esther vertelde spontaan een mooi verhaal over haar vader net zoals haar nichtje. Ook de zoon van Wiebe’s jeugdvriend had nog een paar mooie herinneringen aan Wiebe die hij met iedereen deelde. Er was vooraf niets geregisseerd en dat hoefde ook niet. Het was goed zoals het was en zoals het zou lopen. Na de woorden die er uitgesproken waren, was het aan de belangstellenden en de kinderen om hun laatste groet aan Wiebe te brengen. En daar was ook alle tijd voor en mocht je doen zoals je wilde. Na afloop ging het gezelschap van ongeveer 20 personen naar een nichtje die haar huis beschikbaar had gesteld voor een hapje en een drankje achteraf.
Toen ik een paar dagen later contact opnam met Simon om te informeren hoe het samenzijn bij hun nicht was geweest, vertelde hij dat het heel fijn was geweest. Hij had die dag met zijn tante geluncht en die vond het de mooiste begrafenis die ze tot nu toe had meegemaakt. Esther vond dat het precies zo gegaan was als dat ze wilde. Simon was heel gelukkig hoe de uitvaart verlopen was; het was heel bijzonder, heel waardevol en zeker een goed Wiebe waardig afscheid.
Het was voor mij weer een eye opener dat een uitvaart niet altijd groot en erg geregisseerd hoeft te zijn. Een afscheid met een kleine familie- of vriendenkring als aanwezigen, kan als heel bijzonder worden gevoeld. Mensen ervaren een uitvaart op deze manier vaak als informeler en intiemer. Het is losser en spontaner en dat geeft een andere sfeer.
Het is aan mij om aan te voelen welke uitvaart bij iemand past. Als ik een feedback zoals bovenstaand ontvang, dan ben ik blij voor dit gezin dat het een uitvaart met een gouden randje is geworden.