Jan was een man die nooit stilzat. In het dorp Petten kende iedereen hem omdat hij, binnen het verenigingsleven, overal op en in zat. Hij geloofde dat een dorp pas leefde als mensen iets voor elkaar over hadden en hij gaf zelf daarin het goede voorbeeld.
Jan was graag onder de mensen en samen met anderen een biljartje leggen, was een grote passie van hem. Samen praten, kijken en overleggen hoe de ballen geraakt moesten worden, daar kon hij erg van genieten.
Maar achter zijn goedlachse gezicht en zijn warme aanwezigheid, zat ook een man met verdriet. Op jonge leeftijd verloor hij veel te vroeg zijn vrouw. Jan leefde het leven dapper verder, maakte er het beste van maar moest ook dealen met een hart dat nooit helemaal meer heel werd. Diep van binnen bleef het altijd onrustig.
En toen werd hij zelf ziek…
Waar Jan altijd midden in het leven stond en zoveel dingen curieus waren, zo werd zijn wereld de laatste 5 jaar steeds kleiner.
Waar hij altijd zoveel aanwezig was in het verenigingsleven en zijn leven zo bruisde, zo werd zijn leven steeds stiller en brokkelde de sociale kring om hem heen af.
Zijn stem die te horen was als spreker op menig uitvaart of evenement, ebte langzaam weg.
Zijn mopjes, zijn harde schaterlach, ze verdwenen steeds een beetje meer.
De interesse in het biljartspel zwakte steeds meer af.
Wat bleef, was zijn lach….zijn mooie, lieve glimlach
Z’n kinderen, hun partners en de kleinkinderen, samen met enkele dierbaren, waren er voor hem. Samen maakten ze er het beste van. Maar het beste dat er was, daar bleef steeds minder van over. De kwaliteit van leven was op en de rust werd hem zo gegund.
Eind augustus blies Jan z’n laatste adem uit.
De schoonzoon van Jan, Sander, had zelf de kist voor zijn schoonvader gemaakt. Een kist met daarop een prachtige afbeelding van een biljartlaken, een biljartkeu en biljartballen.
Hoewel de ballen nu stil lagen, geen stoot meer over het vilt ging en de laatste partij was gespeeld, zal Jan vol trots, met die mooie, lieve glimlach op zijn gezicht, hebben neergekeken op dit bijzondere decor.
Dag Jan,
je was een stille kracht, een echte Pettemer maar vooral een lieve papa en opa.